Το όνομα μου είναι Ευαγγελία Μηλιαρά και σπούδασα ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου ασχολήθηκα ως εθελόντρια με την υποστήριξη και την ένταξη των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Αργότερα επισκέφτηκα την Ολλανδία, όπου σπούδασα Ψυχολογία Παιδιών και Εφήβων στο Πανεπιστήμιου του Leiden. Μετά την ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού, γύρισα στην Ελλάδα και παρακολούθησα ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης στην ψυχοθεραπεία, στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας Δυτικού Τομέα. Εκεί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολύπειρους θεραπευτές, να συμμετέχω σε συνεδρίες με ανθρώπους και οικογένειες ως μέλος της θεραπευτικής ομάδας και ως συνθεραπεύτρια. Στη συνέχεια, εμπνευσμένη από την εμπειρία μου στο ΚΨΥ αποφάσισα να συνεχίσω και να ολοκληρώσω την εκπαίδευση μου στη Συστημική ψυχοθεραπεία. Για το λόγο αυτό, παρακολούθησα το τετραετές πρόγραμμα σπουδών που προσφέρει το Ινστιτούτο Συστημικής Σκέψης και Ψυχοθεραπείας.Στα πλαίσια του προγράμματος, συναντήθηκα με νεαρούς και μεγαλύτερους ανθρώπους, είτε μεμονωμένα, είτε ως οικογένειες και ζευγάρια. Τα πρώτα χρόνια της εκπαίδευσης μου, εργαζόμουν στο κέντρο λογοθεραπείας Ελευθερία Λόγου, όπου υποστήριζα παιδιά εφήβους και συνεργαζόμουν συμβουλευτικά με τους γονείς τους. Ταυτόχρονα συνόδευα παιδιά με διαταραχές του αυτιστικού φάσματος στο σχολικό πλαίσιο, με στόχο την ομαλή ένταξη τους και την καλύτερη αντιμετώπιση των προσωπικών τους αναγκών. Τα τελευταία χρόνια απασχολούμαι ως αναπληρώτρια ψυχολόγος στα δημόσια σχολεία, είτε στα ΚΕΔΑΣΥ, όπου συμμετέχω στην εξερεύνηση των μαθησιακών και συναισθηματικών αναγκών των μαθητών, συναντιέμαι συμβουλευτικά με εφήβους, τους γονείς τους και συνεργάζομαι με τους εκπαιδευτικούς με στόχο την πολύπλευρη αντιμετώπιση των ζητημάτων που προκύπτουν κατά τη σχολική ζωή. Παράλληλα με την απασχόληση ως αναπληρώτρια, έκανα συνεδρίες με ενήλικες, εφήβους και παιδιά σε ένα γραφείο συνεργατών.

Έχοντας στο μυαλό όλες αυτές τις εμπειρίες, αποφάσισα πως ήρθε η στιγμή να αποκτήσω το δικό μου χώρο, όπου θα συναντιέμαι με ανθρώπους, που έχουν τη δεδομένη στιγμή τη θέληση ή/και την ανάγκη, να συζητήσουν αυτά που τους απαχολούν και μαζί να εξερευνήσουμε το καλύτερο δυνατό για το παρόν και το μέλλον τους.